Surreal Σκέψεις για το #metahotel
Εκθέτει ο Χρήστος Σπυρίδωνος Ρουμελιώτης 15/4/2020
Στις μέρες μας (κρίση και μετά κρίση 2009-2020) η πολιτική τουριστική σκυτάλη
παραδίδεται από τον έναν υπουργό στον άλλο χωρίς ενιαία
και σταθερή εθνική γραμμή και η χώρα πλέει με βάρκα την ελπίδα-τύχη και
βαρκάρηδες καιροσκόπους.
Θα πρότεινα, όπως και στο παρελθόν, την ισχύ ενός πχ Εθνικού Συμβουλίου Τουρισμού (ΕΣΤ) ως Ανεξάρτητη Αρχή (μετά ΕΟΤ και μετά Υπουργείο Τουρισμού εποχή) με συμβούλους από όλο το πολιτικό, κοινωνικό, επιστημονικό και επιχειρηματικό φάσμα που να υπερβαίνει θητείες κυβερνήσεων. Έργο του η σύνθεση απόψεων.. Είναι κρίμα μια χώρα σαν την Ελλάδα με τα φυσικά στοιχεία που διαθέτει θάλασσα, βουνό, κλίμα, πολιτισμός, πνεύμα να μην έχει μια σταθερή τουριστική πολιτική εναρμονιζόμενη με τα διεθνή τουριστικά ρεύματα παρακάμπτοντας (;) ή έστω λειαίνοντας όσο γίνεται τις αρνητικές συνέπειες του επιβαλλόμενου καταμερισμού από τους υπερεθνικούς θεσμούς με ήπιες εθνικές πολιτικές.
Θα μου πείτε αυτό είναι ουτοπία, ΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ. Αλλά να τα αποτελέσματα σήμερα. Ενα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας επιχειρήσεις, εργαζόμενοι που αναγκάστηκε να συμπορευτεί με αυτές τις πολιτικές ΓΙΑΤΙ να την πληρώσει;
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον με αφορμή το covid-19 να ανοίξει μια συζήτηση για το τι είδους τουρισμό θέλουμε ΜΕΤά. Έστω #ΜΕΤάΤΟΥΡΙΣΜΟ ή #άλλοςτουρισμός αλλά ποιός; όμως: #bluetourism? (νησί θάλασσα) #greentourism? (ηπειρωτικό τοπίο) (#browntourism? (βουνό) #shortdistancetourism? #railtourism? #biotourism? #culturetourism? #educationtourism? #agrotourism? #gastronomytourism?
Φανταστείτε δεκάδες σχήματα με κοινωνικά, ηλικιακά, επιχειρησιακά κριτήρια να εμπνέονται και να συντονίζονται οριζοντίως και καθέτως μεταξύ τους με εθνικές πολιτικές (παιδεία, οικονομία, πολιτισμό) και να αναπτύσσονται σε υπαρκτούς και νέους καινοτόμους εγχώριους προορισμούς με νέου τύπου οργάνωση, προσαρμοσμένη σε νέες υγειονομικές, χωροταξικές και περιβαλλοντολογικές συνθήκες με εξαιρετικές υποδομές, αξιοθέατα, πάσης φύσεως καταλύματα τα οποία θα πάψουν να αρκούνται στη μονοφαγία δηλαδή στο ίδιο μενού, ύπνος+φαγητό+άντε και αξιοθέατα, φύση μνημεία κλπ. αλλά θα εισάγουν και εφαρμόζουν νέα τολμηρά τουριστικά προϊόντα και δράσεις.
(Εδώ γεννιέται μια +σκέψη ενός πιλοτικού προγράμματος).
Και (ουτοπικά) εξηγούμαι : πχ Αντί το μάθημα της ιστορίας κεφάλαιο πχ "Μυκηναϊκή περίοδος", των μαθητών πχ της 1ης Γυμνασίου της τάδε συνοικίας των Αθηνών ή άλλης πόλης της Ελλάδος να σερβίρεται στη τάξη σε ένα αδιάφορο μαθητικό ακροατήριο; Γιατί να μην αναπτύσσεται συμμετοχικά και τοπικά δίπλα σε ένα κατάλυμα στις Μυκήνες ή σε μια άλλη διπλανή πόλη, κατά τη διάρκεια μιας μελετημένης κατάλληλης χρονικής περιόδου ένα πρόγραμμα #διαμονή+μάθηση σε ένα ξενοδοχείο της περιοχής ώστε να έχουμε ένα δημιουργικό ζωντανό ακροατήριο που ακτινωτά θα ενδιαφέρεται και συνεισφέρει στην τοπική κοινωνία; Θα μου πείτε ότι αυτό θα προϋπόθετε ένα άλλο κρατικό προϋπολογισμό και πολυεπίπεδες αλλαγές στη κορυφή της πολιτείας και και και...
Εάν και άλλα μαθησιακά κεφάλαια και με τη συμβολή των νέων τεχνολογιών εμβολίζονταν στο μενού ως hors d’œuvre, plat principal avec plusieurs courses, desetrs etc.. τότε δεν θα άλλαζε άρδην το επίπεδο της παιδείας και μιας εν δυνάμει ξενοδοχειακής πληρότητας, μερίδας χειμερινού ή θερινού τουρισμού; Αλλά όχι όμως πρόχειρα, ιδεοληπτικά, μίζερα κλπ.
(Εδώ γεννιέται πάλι σκέψεις ενός πιλοτικού προγράμματος με προβληματισμούς ποιών και με τι κονδύλια κλπ).
Στα μενού που θα δημιουργηθούν, όταν πρόκειται για #educationtourism σχολείων ή άλλων εκπαιδευτικών θεσμών θα πρέπει γενναιόδωρα να εισαχθούν όλες οι γεύσεις, όλες οι αποχρώσεις, πολλά στοιχεία από τη γεωργία, την τοπική οικονομία, τον πολιτισμό, την παράδοση ενός τόπου πχ Μάνης πχ Δελφών, πχ Ολυμπίας, πχ Μεσσήνης, από την Ελληνική ιστορία χωρίς αποκλεισμούς γιατί η περιοχή των Μυκηνών έχει και '21 Κολοκοτρώνη και Εθνική Αντίσταση με Ακροναυπλία κλπ.
Μήπως τότε οι νέοι αγαπήσουν την ιστορία ή γενικά ένα μάθημα ή μια ειδική εκπαίδευση άλλου τύπου και ο καταναγκασμός μετατραπεί σε πραγματική μάθηση, προβληματισμό, με παράπλευρα οφέλη ενίσχυση τοπικών κοινωνιών εσωτερικός τουρισμός, σε ένα άλλο #περίεργοτουρισμό με άλλα ποιοτικά κριτήρια και κίνητρα; Φανταστείτε να απλώσει η βεντάλια και σε άλλους τομείς και να αγκαλιάσει μενού γεωγραφίας, οικονομία πχ γεωργίας, πχ φάρμες ζώων ζώων ή καλλιεργιών, ή φωτοβολταϊκά πάρκα ή άλλες εναλλακτικές πηγές ενέργειας;
Βλέπω δηλαδή ότι θα μπορούσε να γίνει μια τρομερή διασύνδεση θεμάτων, ανθρώπων, θεσμών, τοπικών επιχειρήσεων, ως "πειραματόζωων" μιας άλλης κουλτούρας μάθησης, δράσεων και έξυπνων μακράς πνοής διαμονών και αλληλέγγυο όφελος #πρασινηπαιδεια #πρασινηοικονομια #πρασινοςτουρισμός.
Θα πρότεινα, όπως και στο παρελθόν, την ισχύ ενός πχ Εθνικού Συμβουλίου Τουρισμού (ΕΣΤ) ως Ανεξάρτητη Αρχή (μετά ΕΟΤ και μετά Υπουργείο Τουρισμού εποχή) με συμβούλους από όλο το πολιτικό, κοινωνικό, επιστημονικό και επιχειρηματικό φάσμα που να υπερβαίνει θητείες κυβερνήσεων. Έργο του η σύνθεση απόψεων.. Είναι κρίμα μια χώρα σαν την Ελλάδα με τα φυσικά στοιχεία που διαθέτει θάλασσα, βουνό, κλίμα, πολιτισμός, πνεύμα να μην έχει μια σταθερή τουριστική πολιτική εναρμονιζόμενη με τα διεθνή τουριστικά ρεύματα παρακάμπτοντας (;) ή έστω λειαίνοντας όσο γίνεται τις αρνητικές συνέπειες του επιβαλλόμενου καταμερισμού από τους υπερεθνικούς θεσμούς με ήπιες εθνικές πολιτικές.
Θα μου πείτε αυτό είναι ουτοπία, ΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ. Αλλά να τα αποτελέσματα σήμερα. Ενα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας επιχειρήσεις, εργαζόμενοι που αναγκάστηκε να συμπορευτεί με αυτές τις πολιτικές ΓΙΑΤΙ να την πληρώσει;
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον με αφορμή το covid-19 να ανοίξει μια συζήτηση για το τι είδους τουρισμό θέλουμε ΜΕΤά. Έστω #ΜΕΤάΤΟΥΡΙΣΜΟ ή #άλλοςτουρισμός αλλά ποιός; όμως: #bluetourism? (νησί θάλασσα) #greentourism? (ηπειρωτικό τοπίο) (#browntourism? (βουνό) #shortdistancetourism? #railtourism? #biotourism? #culturetourism? #educationtourism? #agrotourism? #gastronomytourism?
Φανταστείτε δεκάδες σχήματα με κοινωνικά, ηλικιακά, επιχειρησιακά κριτήρια να εμπνέονται και να συντονίζονται οριζοντίως και καθέτως μεταξύ τους με εθνικές πολιτικές (παιδεία, οικονομία, πολιτισμό) και να αναπτύσσονται σε υπαρκτούς και νέους καινοτόμους εγχώριους προορισμούς με νέου τύπου οργάνωση, προσαρμοσμένη σε νέες υγειονομικές, χωροταξικές και περιβαλλοντολογικές συνθήκες με εξαιρετικές υποδομές, αξιοθέατα, πάσης φύσεως καταλύματα τα οποία θα πάψουν να αρκούνται στη μονοφαγία δηλαδή στο ίδιο μενού, ύπνος+φαγητό+άντε και αξιοθέατα, φύση μνημεία κλπ. αλλά θα εισάγουν και εφαρμόζουν νέα τολμηρά τουριστικά προϊόντα και δράσεις.
(Εδώ γεννιέται μια +σκέψη ενός πιλοτικού προγράμματος).
Και (ουτοπικά) εξηγούμαι : πχ Αντί το μάθημα της ιστορίας κεφάλαιο πχ "Μυκηναϊκή περίοδος", των μαθητών πχ της 1ης Γυμνασίου της τάδε συνοικίας των Αθηνών ή άλλης πόλης της Ελλάδος να σερβίρεται στη τάξη σε ένα αδιάφορο μαθητικό ακροατήριο; Γιατί να μην αναπτύσσεται συμμετοχικά και τοπικά δίπλα σε ένα κατάλυμα στις Μυκήνες ή σε μια άλλη διπλανή πόλη, κατά τη διάρκεια μιας μελετημένης κατάλληλης χρονικής περιόδου ένα πρόγραμμα #διαμονή+μάθηση σε ένα ξενοδοχείο της περιοχής ώστε να έχουμε ένα δημιουργικό ζωντανό ακροατήριο που ακτινωτά θα ενδιαφέρεται και συνεισφέρει στην τοπική κοινωνία; Θα μου πείτε ότι αυτό θα προϋπόθετε ένα άλλο κρατικό προϋπολογισμό και πολυεπίπεδες αλλαγές στη κορυφή της πολιτείας και και και...
Εάν και άλλα μαθησιακά κεφάλαια και με τη συμβολή των νέων τεχνολογιών εμβολίζονταν στο μενού ως hors d’œuvre, plat principal avec plusieurs courses, desetrs etc.. τότε δεν θα άλλαζε άρδην το επίπεδο της παιδείας και μιας εν δυνάμει ξενοδοχειακής πληρότητας, μερίδας χειμερινού ή θερινού τουρισμού; Αλλά όχι όμως πρόχειρα, ιδεοληπτικά, μίζερα κλπ.
(Εδώ γεννιέται πάλι σκέψεις ενός πιλοτικού προγράμματος με προβληματισμούς ποιών και με τι κονδύλια κλπ).
Στα μενού που θα δημιουργηθούν, όταν πρόκειται για #educationtourism σχολείων ή άλλων εκπαιδευτικών θεσμών θα πρέπει γενναιόδωρα να εισαχθούν όλες οι γεύσεις, όλες οι αποχρώσεις, πολλά στοιχεία από τη γεωργία, την τοπική οικονομία, τον πολιτισμό, την παράδοση ενός τόπου πχ Μάνης πχ Δελφών, πχ Ολυμπίας, πχ Μεσσήνης, από την Ελληνική ιστορία χωρίς αποκλεισμούς γιατί η περιοχή των Μυκηνών έχει και '21 Κολοκοτρώνη και Εθνική Αντίσταση με Ακροναυπλία κλπ.
Μήπως τότε οι νέοι αγαπήσουν την ιστορία ή γενικά ένα μάθημα ή μια ειδική εκπαίδευση άλλου τύπου και ο καταναγκασμός μετατραπεί σε πραγματική μάθηση, προβληματισμό, με παράπλευρα οφέλη ενίσχυση τοπικών κοινωνιών εσωτερικός τουρισμός, σε ένα άλλο #περίεργοτουρισμό με άλλα ποιοτικά κριτήρια και κίνητρα; Φανταστείτε να απλώσει η βεντάλια και σε άλλους τομείς και να αγκαλιάσει μενού γεωγραφίας, οικονομία πχ γεωργίας, πχ φάρμες ζώων ζώων ή καλλιεργιών, ή φωτοβολταϊκά πάρκα ή άλλες εναλλακτικές πηγές ενέργειας;
Βλέπω δηλαδή ότι θα μπορούσε να γίνει μια τρομερή διασύνδεση θεμάτων, ανθρώπων, θεσμών, τοπικών επιχειρήσεων, ως "πειραματόζωων" μιας άλλης κουλτούρας μάθησης, δράσεων και έξυπνων μακράς πνοής διαμονών και αλληλέγγυο όφελος #πρασινηπαιδεια #πρασινηοικονομια #πρασινοςτουρισμός.
Αυτό
απαιτεί ενιαία πολιτικά εθνική στρατηγική, μελέτη και πιλοτική
εφαρμογή. Ας προσκαλέσουμε και τους βαλκάνιους γείτονες και τους πιο
βόρειους να ανταλλάξουμε γνώσεις, εμπειρίες, δράσεις κλπ. Ας σκεφτούμε
προεκτάσεις του #greentourism #biotourism #educationaltourism #gastronomictourism κλπ Ας καλέσουμε και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς, ή ας δούμε τι αυτοί προτείνουν (τρέχουν προγράμματα) ας ψάξουμε για νέες καινοτόμες ιδέες
που να δένουν τομείς, γνώσεις, εργασίες, τεχνολογία, πληρότητες
καταλυμάτων, επιχειρηματικότητα, όφελος όλων των μερών. Ας ανακατευθύνουμε τις χρήσεις μερικών καταλυμάτων με βάση τη μετά covid-19 εποχή. Ας εθνικοποιηθούν και κάποια μικρά ή μεγάλα καταλύματα προκειμένου εξυπηρετηθεί ένας ευγενής στόχος. Χρειάζεται επανεκκίνηση της ξενοδοχίας με γιώτα
από το μηδέν με άλλο πνεύμα. Χρειάζεται συντονισμός και συνάδραση όλων
των παραγόντων της πολιτικής, της οικονομίας, της εκπαίδευσης, της
παραγωγής, της κατανάλωσης.
Η πρόκληση μπορεί να κερδηθεί χωρίς ιδεολογικούς και πολιτικούς εγωισμούς. Οι βάσεις υπάρχουν: Υπέροχα καταλύματα, ιστορία, δημόσιες υποδομές, μνημεία, στελέχη, ειδικευμένοι εργαζόμενοι και προπάντων μια #νεαγεννια που διψά για πρόοδο και δουλειά. Η τελευταία αρκετά αδιέξοδα έχει ζήσει. Ένα ακόμη θα είναι μοιραίο για το μέλλον το δικό της και της χώρας. Και το μέλλον σίγουρα αν το θελήσουμε όλοι μπορεί να σωθεί και να λάμψει. Όχι όμως σε βάρος των νέων, των εργαζομένων, των ελληνικών επιχειρήσεων από τις σαρωτικές αλλαγές που έπονται της παγκόσμιας πανδημίας.
Αγαπητοί φίλοι, τα ανωτέρω αποτελούν ουτοπικές αυθόρμητες σκέψεις Εν τω μεταξύ οι μέρες κύλησαν και καταιγισμός πληροφόρησης, προτάσεων φορέων και προσώπων και οργανισμών, Ελλήνων και ξένων παραγόντων προέκυψε και προκύπτει καθημερινά. Πως μπορώ και τι να να προσθέσω;
Για λόγους προσωπικούς και ιστορικούς μόνο θα ήθελα με αφορμή την κρίση λόγω κορονοϊού να πω τα παραπάνω, έτσι όπως είχα κάνει και στο παρελθόν στη καρδιά μιας προηγούμενης κρίσης βλέπε εδώ 29/03/2014. και να συνεχίσω εδώ μια άλλη μέρα με την "θεωρία των κρίκων" που προέκυψε μετά από πολύωρη τηλεφωνική συνομιλία σήμερα (27/4/2020) με έμπειρο διευθυντή ξενοδοχείου στη Κρήτη συνάδελφο και φίλο Χρίστο Πολίτη.
Η θεωρία των κρίκων σε ετοιμότητα:
Υπό σύνταξη....
ευχαριστώ
Η πρόκληση μπορεί να κερδηθεί χωρίς ιδεολογικούς και πολιτικούς εγωισμούς. Οι βάσεις υπάρχουν: Υπέροχα καταλύματα, ιστορία, δημόσιες υποδομές, μνημεία, στελέχη, ειδικευμένοι εργαζόμενοι και προπάντων μια #νεαγεννια που διψά για πρόοδο και δουλειά. Η τελευταία αρκετά αδιέξοδα έχει ζήσει. Ένα ακόμη θα είναι μοιραίο για το μέλλον το δικό της και της χώρας. Και το μέλλον σίγουρα αν το θελήσουμε όλοι μπορεί να σωθεί και να λάμψει. Όχι όμως σε βάρος των νέων, των εργαζομένων, των ελληνικών επιχειρήσεων από τις σαρωτικές αλλαγές που έπονται της παγκόσμιας πανδημίας.
Αγαπητοί φίλοι, τα ανωτέρω αποτελούν ουτοπικές αυθόρμητες σκέψεις Εν τω μεταξύ οι μέρες κύλησαν και καταιγισμός πληροφόρησης, προτάσεων φορέων και προσώπων και οργανισμών, Ελλήνων και ξένων παραγόντων προέκυψε και προκύπτει καθημερινά. Πως μπορώ και τι να να προσθέσω;
Για λόγους προσωπικούς και ιστορικούς μόνο θα ήθελα με αφορμή την κρίση λόγω κορονοϊού να πω τα παραπάνω, έτσι όπως είχα κάνει και στο παρελθόν στη καρδιά μιας προηγούμενης κρίσης βλέπε εδώ 29/03/2014. και να συνεχίσω εδώ μια άλλη μέρα με την "θεωρία των κρίκων" που προέκυψε μετά από πολύωρη τηλεφωνική συνομιλία σήμερα (27/4/2020) με έμπειρο διευθυντή ξενοδοχείου στη Κρήτη συνάδελφο και φίλο Χρίστο Πολίτη.
Η θεωρία των κρίκων σε ετοιμότητα:
Υπό σύνταξη....
ευχαριστώ
- Γενικά τουρισμός 22 άρθρα. Blogspot: Χρήστος Ρουμελιώτης
- Πολιτιστικός Τουρισμός: roumeliotis.blogspot.gr: Χρήστος Ρουμελιώτης, 29/3/201
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου